Şerbet İçme
Biz cevabın olumlu olduğu durumlar sonrası yaşananları anlatmaya devam ediyoruz. Aile büyükleri birkaç gün sonrası veya haftaya Perşembe akşamını şerbet içme günü olarak kararlaştırırlar. Yine aile büyükleri, aile efradı, akraba, konu komşu toplanıp fıstık, lokum, bisküvi, akide şekeri, şerbet yapımı için gerekli malzeme (toz şeker, şerbet boyası ve karanfil) alınarak kız evine gidilirdi. Bir süre oturduktan sonra kız evinde takılacak takı, alınacak eşyalar ve başlık miktarı belirlenirdi. Başlık parasının belirlenmesinde erkek tarafının ekonomik durumu göz önünde bulundurulur bazen de başlık parasının belirlenmesinde aile büyükleri araya girer her iki tarafında memnuniyeti gözetilerek orta yol bulunurdu. Başlık parasının belirlenmesinde ortaya çıkabilecek dargınlıkların önüne geçilirdi. Daha sonra erkek evinden gelen çerezler orada bulunan eş dost, hısım ve akrabalarla birlikte yenilir. Sonrasında ise yapılan şerbetler içilirdi. Bu sırada erkek tarafından gelen ağırbaşlı, oturaklı bayanlardan bir tanesi yanında getirdiği eşarbı gelin adayı kızın başına bağlar böylelikle kızın başı (kızın verildiği belirlenirmiş) bağlanırdı. Her ne kadar günümüzde uygulanmasa da erkek tarafı hazırlıklı gelmişse belirlenen miktardaki başlık parasını kız tarafına verirdi. Kızın babası alınan bu parayla düğün masraflarını karşılardı. Ertesi gün kız ve erkek tarafı konu komşularına ağız tadı adı verilen çerezlerden bir miktar dağıtır böylelikle kız ve erkeğin başlarının bağlandığı herkese duyurulurdu.
Damadın Kız Görmeye Gitmesi
Şerbetten üç dört gün sonra damat akraba büyüklerinden birisiyle kız görmeye giderdi. Damat kız görmeye giderken yanında ekonomik durumuna göre Küpe, yüzük, koku, ayna gibi hediyeler götürürdü. Gelin adayı da damat adayına daha önceden kendisinin yapıp hazırladığı oyalanmış mendil, tespih, örme çorap gibi hediyelerden birisini verirdi. Şerbet içmede kız tarafına başlık parası verilmemişse pırtı alımından önce başlık parası kız tarafına belirlenen miktarda verilirdi. Başlık parasının verilmesinden sonrada takı, pırtı (Gelin kızın nişanda, düğünde ve gündelikte giyeceği elbiseler, yastık, yorgan yüzü, vb.) alımı için bir gün belirlenir ve belirlenen günde Emirdağ’ın o meşhur pazarına giderek pırtı ve takılar alınırdı.
Pırtı Alımı
Pırtı alımında gelin kızın nişanda ve düğünde kullanacağı elbiseler alınır bu pırtı alımı sırasında kız evinin istemesi durumunda emmi yolu, dayı yolu, bibi (hala) yolu, teyze yolu, gardaş yolu olarak istediği hediyeler erkek tarafınca temin edilirdi. Kız tarafınca ise damada takım elbise, ayakkabı ve saat alınırdı. Bu ihtiyaçlarda giderildikten sonra her iki taraf da düğün hazırlıklarına başlarlardı. ( O zamanlar şimdiki gibi ev döşeme, beyaz eşya ve mobilya alımı gibi şeyler yoktu. Gelin gelen kız ilk olarak kayınbabasının evine inerdi. Ondan olsa gerek bu eşyalar pek alınmazdı.) Pırtı alımı tamamlanıp düğün hazırlıkları tamamlandıktan sonra düğün günü belirlenirdi. Bazı durumlarda düğün gününün belirlenmesinde mevsimsel işler etkendi. (Koyun kırpımı, koyun sağımı, ekim zamanı, harman zaman gibi) Düğün günü belirlendikten sonra düğün için hazırlıklar başlar, kız ve erkek evinde evlerin üzerine düğün gününden 1 hafta önce ekmek bayrağı denilen kırmızı bir bez dikilirdi. Bu bayrağı gören konu komşu düğün sahiplerinin düğün için ekmek (Yufka) yaptığını anlar ve bayanlar düğün ekmeğine yardım etmek için bu evlere giderler iki gün düğün ekmeği yaparlardı. Düğün hazırlıkları tamamlandıktan sonra ise belirlenen günde düğüne başlanırdı. Bir sonraki yazımızda BAYRAK KALDIRMA VE DÜĞÜN yayınlanacaktır
0 yorum:
Yapılan yorumun sorumluluğu tamamen yorum yapana aittir.